Siedziba firmy Gas Natural, według autorów, jest podzielona na kilka budynków o różnej skali:
Wieża biurowa, która wzbogaca panoramę miasta, na skrzyżowaniu monumentalnej osi Łuku Triumfalnego i obwodnicy nadmorskiej. wojskowy porządek dzielnicy Barceloneta, której granicę stanowi obok grupy budynków mieszkalnych park, w którym znajdują się duże nawisy osłaniające wejście.
Ten budynek o przeznaczeniu edukacyjnym rezygnuje z części swojej konstrukcyjności, aby odizolować się od sąsiednich konstrukcji i osiągnąć szczególne, funkcjonalne i znaczące parametry tego typu budynków.
Pierwotna koncepcja muzeum zakładała nie tylko umieszczenie w nim dzieł ofiarowanych przez barcelońskiego malarza Joana Miró, ale także zorganizowanie wystaw tymczasowych innych artystów oraz innych miejsc takich jak audytorium i biblioteka znajdujące się w ośmiokątnej wieży.
Apartamentowiec składający się z trzech brył, które mają „wspólny język” i rozwiązania konstrukcyjne, ale każda z nich zachowuje własną tożsamość.
Z radością informujemy o rozpoczęciu i zapraszamy do udziału w Międzynarodowym Festiwalu Filmów o Architekturze w Barcelonie, BARQ. Jest to inicjatywa firmy produkcyjnej NIHAO Films przy wsparciu Fundació Mies van der Rohe, ARQUIN-FAD oraz Col-legi d’Arquitectes de Catalunya. Festiwal BARQ to festiwal filmowy, którego celem jest dowartościowanie filmów o architekturze…
Budynek ma owalny plan i zmienny, asymetryczny przekrój. Taki układ pozwolił autorom na umieszczenie maksymalnej liczby widzów w kierunku podłużnym boiska, czyli tym, z którego jest najlepsza widoczność.
Gutierrez Soto zaprojektował ten budynek, który był praktycznie pierwszym „barcelońskim wieżowcem”, z 15 piętrami. Został ukończony w 1944 r. po przerwaniu wojny domowej. Kształt terenu dał początek rozwiązaniu planu piętra, traktowanego jako trzy autonomiczne elementy z odpowiadającymi im pionowymi rdzeniami komunikacyjnymi. To właśnie narożnik jest bohaterem kompozycji, dzięki zabiegowi ujednolicenia w tej części szczelin w poziomym pasie, który po wygięciu przywołuje na myśl poetykę ekspresjonistyczną, akcentowaną przez wieżę-attykę w narożniku.
Zmarł w wieku 96 lat i wraz z Alfonsem Milą był odpowiedzialny za symboliczne dzieła w stolicy, takie jak Pierścień Olimpijski w Montjuïc oraz restauracje Il Giardinetto i Flash-Flash.
Są architekci, których praca jest ściśle związana z ewolucją miejsca i obrazem, jaki ono kreuje. Kosmopolityczna i postępowa Barcelona, która od lat 60. zaczęła podbijać przestrzenie wolności pośród uduszającego klimatu kulturalnego reżimu Franco i która ostatecznie pojawiła się przed światem wraz z Igrzyskami Olimpijskimi w 1992 r., nie może być zrozumiana bez fundamentalnego wkładu Federico Correi, który zmarł 19 października w wieku 96 lat w swoim domu w Barcelonie.
Kiedy został zaprojektowany, Walden 7 był projektem, który był zdeterminowany, aby odzyskać ulice i sposoby życia społecznego na placu poprzez mistrzowską pionową organizację modułów strukturalnych dla mieszkań, które zachęcają mieszkańców do angażowania się we wspólne działania.
Ogólny układ tego kompleksu jest przejawem determinacji, aby zaoferować alternatywę dla miejskich oczekiwań wobec budynków obecnej architektury. Zamiast pojedynczego, wysokiego budynku, kompleks ten składa się z sześciu budynków, niektóre z nich mają w sumie sześć pięter, a inne siedem.
„Rzeźba prawie mieszkalna”, która wykorzystuje „siłę i sztuczność”, aby odpowiedzieć na nieregularną geometrię – nietypową dla dzielnicy Eixample w Barcelonie – oraz różnorodność zaproponowanych miejsc i ich typologii: targowisko, dom dla starszych, biblioteka, przedszkole. Wszystkie budynki otwierają się na ulicę Ribes, która poszerza się, by stać się placem, prawdziwą sceną relacji między różnymi skalami i objętościami.
Czy bitwa o gentryfikację jest przegrana w Barcelonie ? Czy turyści przejmą wszystkie mieszkania w tym cudownym mieście ? Mieszkania (APROP) mają na celu rozwiązanie w pewien sposób tej skomplikowanej sytuacji.
W tym specjalnym miejscu, znajduje się ponad pięć hektarów zieleni, zdominowanej przez rośliny pochodzące z regionu Morza Śródziemnego, które dzielą przestrzeń z obszarami tematycznymi i awangardowymi projektami francuskiego architekta, Jeana Nouvela.
Architekt, rzeźbiarz, malarz i rzemieślnik. Różne twarze artysty Josepa Marii Jujola (Tarragona 1879 – Barcelona 1949) przeplatają się, tworząc całkowicie wielościanową i zróżnicowaną postać. W początkach swojego życia pił z mocy modernizmu i nauk Antoniego Gaudiego, ale w czasie swojej dojrzałości ukształtował trasę pojedynczych budowli w rejonie rodzinnej Tarragony.
Artysta o odważnej, a jednocześnie niesztampowej wyobraźni. Projektuje z myślą o ludziach. Lubi dawać innym to, czego potrzebują. Lubi wywoływać emocje, sprawiać że na twarzy pojawia się uśmiech. Przy tym zawsze myśli o komforcie i praktyczności… Jak łatwo się domyślić, mowa oczywiście o hiszpańskim projektancie Jaime Hayon.
Ondarreta to firma rodzinna, która adaptuje się i przekształca, odpowiadając na potrzeby klienta w zmieniających się czasach oraz otwierając się na nowe możliwości.
Jak wiecie Mobles 114 jest małą firmą z Barcelony z siedzibą w samym centrum tego miasta, to jeden z pierwszych Edytorów designu w Hiszpanii, po BD Barcelona i Santa&Cole z lat 70 tych XX wieku.
Casa Barcelona (stoisko F2 15 w hali F) służyć ma jako inspiracja do zaprojektowania 70m mieszkania w stylu hiszpańskim zaaranżowanym we współczesne meble z północy Hiszpanii
Barcelona od zachodu ograniczona jest górami Collserola, a ich najwyższy szczyt to Tibidabo o wysokości 512 m n.p.m. Nazwa wzgórza pochodzi od łacińskiego słowa „Tibi dabo” oznaczającego „Tobie dam”. Nawiązuje ona do biblijnej historii o umowie Jezusa z szatanem, w której to Jezus miał otrzymać wszelkie bogactwa świata w zamian…
Początki XX wieku to okres w historii Europy, który został naznaczony konfliktami i kryzysami. Najważniejszym z nich była niewątpliwie I wojna światowa, ale nie brakowało także innych wydarzeń, które odcisnęły piętno na mieszkańcach naszego kontynentu. W Hiszpanii należały do nich m.in. dyktatura Primo de Rivery i walki klasowe.
Zachwycająca architektura Barcelony nie byłaby taka sama bez arcydzieł Antoniego Gaudíego. Ten słynny secesyjny artysta był twórcą m.in. jednego z najsłynniejszych kościołów na świecie – Sagrada Familia, a także szeregu budynków mieszkalnych.
The area Fòrum-Besòs stands to the east of the city, between the Vila Olímpica and the Besòs, in the district of Sant Martí. Torre Zero Zero lays on the border between the consolidated city and the large expanses of public space in the Forum area.
The block, now used as offices by the Banc Sabadell-Atlántico, stands diagonally on a four-sided site, reviving the traditional chamfered corner of the Eixample. Structurally, the corners become four vast concrete screens that combine with four pilasters-propped up together to form a large central structural box-to provide a successful solution…
The finest achievement of these apartments is the perfect layout of the floor plan.
W połowie grudnia zeszłego roku, miało miejsce oficjalne otwarcie Muzeum Wzornictwa przemysłowego HUB w Barcelonie. Kolekcja stworzona już w 1994 roku, po swoim wstrzymaniu na początku XX wieku z różnych powodów społecznych i politycznych , powraca aby ukazać najlepsze projekty autorów katalońskich lub hiszpańskich począwszy od lat 30 minionego wieku….
The park, some 16ha in area, occupies a hill that formerly served as a quarry. The north slope is an area of reforestation spattered with sports facilities. On the south slope a large plaza, encompassed by the walls of the crater, accommodates the main entrance. From this point, a set…
The floor plan of this building was largely determined by the fact that it stands, abutting its neighbouring buildings, on a small, north facing corner plot on Carrer Nicaragua with no access to the inner courtyard.
Mitjans acknowledge and resolved the urban link between Ronda General Mitre and Carrer Mandri and the transition from one to the other of these two thoroughfares of very different character. The solution of continuous terrace on the façade and its curving alignment with the street emphasize this determination to adapt…
Standing on a major street corner, that connects Gràcia with Barcelona, the site shares the domestic dimensions tissue. The civic programme it was required to accommodate -the district library- exceeded both the spatial and emblematic nature of the site. The architects took this as the key to organise and formalise…